telemarketeers zat? www.belmeniet

Lieve lezers,

Vandaag is zo'n dag waarvan je bij jezelf denkt "Dit wordt het niet."
Weer slecht geslapen, geen concentratie met resultaat alles half.
Dat werd nog erger toen ik een private call kreeg op de nummermelder. Ofwel een anonieme beller. Dat zijn er tegenwoordig heel veel waaronder artsen maar ook mijn kinderen (vanwege beroep vader). Dus mijn principe om de anonieme beller niet op te nemen is niet meer te behouden. Het KAN namelijk BELANGRIJK zijn.

Helaas: Het was weer een telemarketeer. Het duurde echter even voordat ik het doorhad.
Ik dacht namelijk dat het om een belangrijke instantie ging.
Totdat ik de vraag hoorde: "Maken er een of meerdere mensen in uw huishouding gebruik van scheermesjes?"
Scheermesjes???????
Ik hoor mezelf snauwen. "Er zijn hier geen scheermesjes in huis want ik ben een vrouw alleen." O nee, fout antwoord., hoewel het zo waar is als een plus een is twee.
"Ahhh wat voor merk ladyshave gebruikt u dan?" klinkt het hoopvol aan de andere kant.
Ik voel een woede in mij opkomen die ik gauw wegdruk.

Scheermesjes, ladyshave, messen, ik moet er niets van hebben. Ik word bang van die dingen.

Trouwens: Alsof het dat mens of wie dan ook maar iets aangaat aan welk soort ontharingsmethode ik doe ALS ik er al aan doe....
Als er op dat moment iemand een foto van mij had genomen, denk ik dat ik een volslagen idiote uitdrukking op mijn gezicht zou hebben. Volledig weggezakt in mijn eigen gedachten, besef ik dat mevrouw gewoon doorratelt.
"Dan zet ik nu het bandje aan en het neemt ongeveer drie minuten in beslag, goedendag verder," hoor ik die trut (hoor ik word steeds kwader) zeggen.

Mooi. De escape. Ik druk de exittoets in en merk dat ik tien minuten later en nu vier uur later nog aan het koken ben van veronwaardiging of woede. Op die muts, maar OOK op mezelf.

WANT, ik heb namelijk zelf een geheim nummer. Waarom vanwege mijn beroep.


Even terzijde- Dat mag ik van HJ niet zeggen, dat ik journalist ben. Maar dat ben en blijf ik, ook al heb ik tijdelijk geen werk. Net zoals ik moeder ben en alcoholist, ook al drink ik niet, toch altijd verslaafd. Dat zetelt in het reptielenbrein, waarover een volgende keer wellicht meer. En dan hoor ik sommigen denken "niet handig om daar openlijk voor uit te komen als je journalist bent, sowieso niet, nooit op je blog zetten want mensen googlen elkaar op en dat kost je een mogelijke baan." So what?
Ik ben niet bezig met carriereplanning, netwerken, ik werk mezelf niet via bed of over de rug van anderen omhoog. Daarin doe ik geen enkele concessie.
Wie mij niet kent, kan niet over mij oordelen. En ik wil niet gezien worden, maar gelezen en gehoord. Oke terug naar de telefoonterreur.

Mijn geheime nummer heb ik -dom, dom, dom- jaren gelezen zelf aan de centrale computer vrijgegeven waaruit de bulk van telemarketeers naar hartelust kan plukken.
Wist ik veel dat ik door lid te worden van het Wereld Natuur Fonds jaren geleden en daarbij mijn telefoonnummer gaf -met de kennelijk overbodig zijnde toevoeging 'geheim nummer' het toch geregistreerd zou worden en dus in de loop van de tijd onder andere de energieleveranciers en nu dus de ladyshavefabrikant of weet ik veel welk bedrijf er achter dat idiote telefoontje van vanmorgen zat, in mijn oor hoor hijgen terwijl ik dat HELEMAAL NIET WIL.

De oplossing: www.belmeniet.nl
Invullen, mail openen, wachtwoord in gebruik nemen en je bent af van de bloedhonden die telemarketeers heten.

Een verontwaardigde Assepoester.