grote schoonmaak!

Lieve lezers,

Het enige voordeel van slapeloosheid is -dat om niet helemaal in de dip te belanden- je wel veel moet doen. Op het manische af zou ik bijna zeggen.
Sterker nog ik verkeer in manische toestand!
Ging de interne verhuizing en het verplaatsen van meubels en het verplaatsen van de bulk boeken, het stofzuigen en het schoonmaken met twee flinke emmers heet sop met citronella rap. Nu moest ik mij een weg banen door resttroep.
Dus een beetje van dit en een beetje van dat en van zoiets krijg je het idee dat je niet opschiet.

Dus om half vijf -zondagochtend! Het moet nu echt niet gekker worden- begon ik met in het achterhoofd de restroep aan het briljante boek "Firmin" van Sam Savage, dat een treurig doch hartverwarmend verhaal beschrijft van een lezende rat. Gisteren meegegrist uit de bibliotheek. "Een ironische en tedere hommage aan verwoede lezers", aldus dus de ondertitel. En inderdaad; geen groter eerbetoonde aan de bevlogen lezer. Na een pot koffie zat ik op de helft van het boek en was het nog geen 07.00 uur, dus ook nog geen tijd voor de medicijnen. Dus dan maar eerst koken, ontbijt maken en de foto's ordenen die zijn blijven liggen na Rene's dood en nog een plaats moesten krijgen (wie laat er dan ook 1200 foto's afdrukken). In de twee en een half jaar die gevolgd zijn heb ik ook nog heel veel foto's gemaakt maar veel minder laten afdrukken vanwege het eeuwige gebrek aan geld. Die staan dus allemaal op de kapotte PC of op een USB-stick. Zoek maar eens uit wat waar op staat. Kan dus nu niet. Enfin, ik dwaal af.

Vijf kwartier later was het album vol en waren de foto's op. En moesten de restboeken in de categorien: spiritualiteit en Mindfullness,

(ja, we zeggen trouw elke dag op waar we dankbaar voor zijn. Bijvoorbeeld dat we een dak boven ons hoofd hebben en wel schoon drinkwater en genoeg te eten en dat we NIET in Haiti leven. Mijn hemel die mensen daar leven echt in een hel op aarde)

nog te lezen, weg te gooien (tijdschriften) en wat nog meer opgeruimd.

De moed zonk mij in de schoenen.

Zeker na het ordenen van de dagboeken. Het constateren van grote leegtes na 4 augustus 2007 of eigenlijk al een maand eerder.

Confronterend.
Als journalist houd ik plakboeken bij van grote en bijzondere gebeurtenissen uit de hedendaagde geschiedenis. Ik leg als het ware mijn eigen archief aan. De categorien zijn Pim Fortuyn, de Nederlandse politiek, Irak (we smoke them out of there holes aldus Bush jr), Afghanistan, Obama, alcohol en drugs, natuur en milieu, opmerkelijke berichten en het weer (hun?Duh!)

De lacunes vond ik terug in mijn archief. Ik heb in Monster intern op de alcoholdetox nogal veel zitten knippen en plakken, met bij behorende dagboek-verslagen.

Zo schiet opruimen lekker op.

Maar aangezien er ergens de stem van mijn vader klonk: "Jij ruimt nooit op, jij verplaatst slechts rommel." Dacht ik, vandaag niet. Dus: Staan er nu geen toiletartikelen meer in slaapkamer en kantoor cq bibliotheek en geen boeken meer in de slaapkamer.

DUS: De toiletartikelen staan daar waar ze horen nl zorgvuldig gesorteerd, afgestoft op citronellaschone planken en ventensterbank. De boeken staan allemaal waar ze horen, nl in de zojuist genoemde kantoor bibliotheekruimte.

Ongetwijfeld verzamelen zich gekregen en aangeschafte danwel geleende boeken zich weer in de slaapkamer op de venterbank want ja ik lees nu eenmaal het liefste in bed. Maar er zit nu systeem in. En een hoop energie.

Uit frustratie heb ik zo'n 23 kilo oud papier weggegooid en ook nog drie manuscripten gevonden die ik zou uitgeven.

Het wordt ook eens tijd om daar nu eens een geheel van te maken, te herschrijven en te schrappen en het dan ook daadwerkelijk overal naar toe te gaan sturen.
Voor nu. Koffie en scrabble.

Liefs,

Assepoester