Shalalie is een oorwurm. Zeker op Valentijnsdag.

``Alle duiven op de dam`` van Gert en Hermien is ook een oorwurm. Gert en Hermien waren OOK zo verliefd maar toen bleek Gert ook nog stout. Ik vind het wel een leuk nummer. Het clipje erbij is nog niet gelukt. Mijn computer kan dat nu niet aan.

Lieve lezers,

``Shalalie, ik ben zo verliefd`` van ons Sieneke op Valentijnsdag.... Dat is weer een stukje waard.
Waarom Assepoester schrijf je toch altijd zo negatief.
Ik noem het zelf kritisch want ik ben geen negatief persoon maar wel kritisch. En kritisch klinkt voor velen onder ons nou eenmaal negatief. Omdat dat mijn taak is. Kritisch zijn. Ik neem niets ´´for granted´´ om het maar zo te zeggen. Voor huis-, tuin- en keukencolums moet men toch echt bij de modeblaadjes en damesblaadjes zijn en niet op Language and Humor.

Net weer gehoord bij Life4You van Carlo en Irene. Ja, inderdaad Assepoester is niet fulltime intellectueel bezig. Godzijdank niet. Ik mag graag bankhangen en met dit sneeuwweer lekker onder het dekbed, maar dan met de poesjes en zonder mijn Shalalie -ik heb dat woord nu gelanceerd als woord voor diegene waar je gek op bent en ik hoop dat men het massaal overneemt, zodat het aan het eind van het jaar de nieuwe woorden haalt die in de nieuwe Dikke van Dale 2011 worden opgenomen-. En zodadelijk ga ik MET diezelfde poesjes en een doos tissues naar ``Sing it`` kijken ter gelegenheid van Valentijnsdag.

Een oorwurm dat is het liedje van ons Sieneke. Of eigenlijk van Pierre Kartner, die bolhoed met die baard. Dat is zo´n nummer dat als je het een keer hebt gehoord je het niet meer uit je hoofd krijgt. Zo´n zeurlied. Dat betekent niet dat het uberhaupt kans maakt in de halve finale zodat Sieneke toch naar Oslo kan. Natuurlijk niet, want daar is het te slecht voor, maar het is een OORWURM. Net als ``Heb je even voor mij``, ``Bonnie, kom je buitenspelen´´ en noem maar op. Dat soort nummers. Afschuwelijk. Je wilt het niet horen, maar door de manier waarop het zeurt, blijft het hangen. Dat heet in muziekjargon een oorwurm.

En dan Valentijnsdag. Sinds ik Nadals Tapas op Facebook run, slaat mijn computer op tilt wanneer Amerika wakker is. Zoals jullie weten, is Valentijnsdag ook weer zo´n kitscherig verschijnsel dat vanuit de VS is over komen waaien.
Amerika heeft het patent op kitsch. Daarbij vallen ons Delfs Blauw en de klompjes in het niet. Die zijn nog leuk te noemen ook als ik het sec bekijk in vergelijking tot de roze, paarse en rode frutseltjes die morgen weer in de doos kunnen op zolder. Als je zo´n doos hebt tenminst, whaha.

In navolging daarvan is het ook in Nederland weer een commercieel gedoe. Ik vind het geinig hoor maar ik heb er totaal niets mee. Ik ben nog niet eens op de gedachte gekomen om iemand, ook gewoon iemand waar je OOK van houdt -de persoon in kwestie hoeft natuurlijk niet je Shalalalie te zijn- een kaart te sturen. Waarom zou ik. Ik word er ook niet extra verdrietig van omdat ik niemand -meer- heb om mijn leven te delen. Dat verdriet is er het hele jaar door. Dus ik kan zo´n ´´Sing it`` juist goed gebruiken. Dat kanaliseert gelijk die onderhuidse emoties die niks maar dan ook niks met Valentijnsdag te maken hebben en die ik met niemand wil delen. Vandaar ook mijn vaste soaps GTST en The Bold. Kanaliseren de boel. Dan heb je er de rest van de tijd minder last van en je zit te huilen om een ander. Beter kan het niet.

Ik heet niet voor niets Assepoester.

A happy Valentines day,

Assepoester