´´blue bird flying high, tell me what you see. If you could talk to me what news would you bring´´, ´´Voices in the sky´´´, The Moody Blues
Bijna twee jaar of moet ik zeggen alweer twee jaar.
Je laatste woorden tegen mij waren ´´Je zult het nog heel moeilijk krijgen.´´
Misschien weet je hoe moeilijk. Misschien ook niet.
Maar ik betaal AstroTv nog af. Want ja ja ik ben er natuurlijk ingetuind in die grappenmakerij, wanhopig op zoek naar een strohalm om me ergens aan vast te houden.
Kennelijk rouw ik anders dan het volgens de welbekende boekjes gaat.
Behalve mijzelf drie keer bijna de dood in te drijven door zelfdestructief gedrag
heb ik weinig tot niet gerouwd.
Ik kan het niet.
Ik draai onze platen niet. Ik draai uberhaupt nog zelden zelf muziek, want dan komen er waterlanders. Ik huil sowieso om alles. Over de stomste zaken die niks met jou te maken hebben. Ik kom ook nooit meer waar wij samen zijn geweest.
Ik kan het niet opbrengen.
Mensen zeggen dat ik veranderd ben. Althans die weinige mensen die er nog zijn overgebleven. En ik denk dat ze gelijk hebben. Ik heb mijn humor nog en ben nog steeds spontaan, maar dat is het wel zo´n beetje. Verder ben ik somber en negatief.
Niet echt prettig gezelschap voor iemand die mij na aan het hart ligt, bij kennissen heb ik er nl geen last van.
In de zeldzame gevallen dat ik bij iemand op bezoek ben, wil ik zo snel mogelijk weer weg. Echt praten doe ik met helemaal niemand.
Al die dingen die wij samen deden vind ik niet meer leuk en als ik ze nog wel leuk vind dan kan ik ze zelden realiseren.
Dus zoek ik andere dingen om leuk te vinden. Lezen, fotograferen en tuinieren dus.
We zijn dus bijna twee jaar verder en ik moet zeggen dat ik mij nu redelijk staande houd. Althans ik doe ontzettend mijn best.
Tenslotte nog een gedicht, dat meer op een raadsel lijkt, maar het is niet anders.
Niemand weet hoe VEEL,
Niemand weet hoe RAAK,
Niemand weet hoe VAAK,
Niemand weet hoe DICHT,
Niemand weet hoe LEEG,
alleen ik.
Ik vraag mij af WAAROM.
Portretje
